Naisip ko
Since bagong salta sa ibang
bansa, kami kami na din ang naging magkakaibigan..
Ang galing
talaga mag adapt ng mga pinoy, iba level pag makipag ugnayan (tagalog na
tagalog hehe);
kasi minsan ung boss ko dito sabi, magkakilala na ba
kayo sa pinas, tanong nya sa akin tungkol sa bagong guro na galing sa
ibang state na kakahire lang, sabi ko, hindi, now ko lang na meet hehe..
parang ang dating kasi palagi e matagal na kakilala... o siguro ako
lang un hahaha...
Aba,
So balik sa kwento, ayun kasi ung mga mapipili mong maging
kaibigan dito sa America, sila na kasi ung tatayong pamilya mo e... kasi
kayo kayo lang dito, wala ang mga tunay na kapamilya at kamag anak...
Dito pag sa trabaho, kahalubilo ko mga ibang lahi, since hindi na ako
nagtuturo ngayon, mas madami na tao ang nakakasalamuha ko pero hanggang
trabaho lang.
Pag sa bahay na at weekends, mga pinoy na ulit mga
kahalubilo, nakakangarag kasi na ibang lahi pa din..
Let's all cherish our friends, wherever we are.
Friends will come and go.
They will always have something to teach, they will always have something that we could learn from.
We may have good or bad experiences with them, we may even need to let them go to their own good or decide to choose to stick with the ones we are most comfortable with, but nonetheless, they have served their purpose or let us allow them to do so.
One day we will just realize that it was all for a reason.
Kakatuwa mga nagi naming kaibigan na hanggang ngayon limang taon na mula unang dating namin dito sa bansa na ito... ay kaibigan pa din..
Dito sa America, hindi lang kayo basta kaibigan, salamat sa pagiging kapamilya.
visit me here too! |
through thick and thin na nga tayo e. :)always trying to get together basta may chance. :) -wellatot
ReplyDeleteoo nga from sardinas at boiled egg... to same pa din plus ice cream hehe
DeleteGandang Teacher Gemma, nakakatouched naman ang blog mo today. ( hayyyyyyyyyyyyy) na recall ko tuloy sa dami kong nakasalamuha at masasabing kaibigan pero iilan lang sa kanila ang naging tunay hehehehe..... sabi nga malayo man o wala ng balita sa isa't isa ang kaibigan ay kaibigan. Salamat pala kasi kaibigan mo ako ha( sigh) cge na mag walking nalang at magpicture taking lagi tayo kasi who knows pagdating ng panahon may mga alaala mo kaya hehehehe.... ( emoterang melcah hahahaha... )
ReplyDeletehaha, tunay man daw o fake e kaibigan pa din! oks na un! God's gift lahat! true! iba ang power ng walking, lalo pa't may kasamang tawanan! mas enjoy! - thanks for commenting! :))
DeleteSarap po talaga ng may Kaibigan..
ReplyDeleteNa alala ko tuluy mga Bff's ko dahil sa post nyo... :)
Nakakatulong talaga na may mga kapwa kang Pinoy na kasama sa ibang bansa. Nakakaalis sigurado yan ng konting lungkot kahit papaano. May mga kaibigan na kasi akong OFW din, and pansin ko na ang mga barkada nila ngayon eh puros Pinoy rin. :)
ReplyDeleteSha nga po pala, san na po kayo naka-destino ngayon -- sang parte na ng America? :)
Deletefrom LA .. NM na now :)
Deletesarap basahin ng blog u teacher Gem:) u found a friend and family paraqng nasa Pinas lang kayo:)
ReplyDeleteThis post is quite touching. So true nga na 'pag nasa ibang lugar o sitwasyon, yung mga kalahi natin ang magiging kadikit natin.. :) Anyway, I love the last line. Dapat nga lang, kahit wala sa ibang bansa at nandito lang sa Pinas, ituring nating kapamilya ang mga kaibigan natin.. ^^
ReplyDeleteMabuti naman at nakakahanap pa din ng mga totoo at mabubuting kaibigan sa panahon ngayon. I love my new friends but cherish the old ones. Mas masaya at magaan ang buhay kung may mga kaibigan~
ReplyDeleteSme here ,nung mgatrabaho ao ng Qatar, marmai kaming sabay sabay ,8 yata at may isang lalaki ,instant friendship din kaso nung matgal minsa na lang kami nagkikita kasi iba ibang department kami at iba ibang duty pero andun pa rin ang friendship
ReplyDeleteAw, para kong nanood ng maikling scene sa movie na mabilis ang phasing ng mga eksena - from work to bahay. Haha. Salamat naman at kahit papano nakakapagtagalog naman pag weekends. Pachek mo na po siguro yung ilong dahil madalas kayong nosebleed jan eh. ;) Nag-enjoy ako magbasa dito.
ReplyDeleteDalaw din po kayo bahay ko. Katagalugan din ang peg
www.athomeakodito.blogspot.com
hehhee first time to write nga sa tagalog.. katuwa!
Deletehahaha nose bleed!!! hahaha
This is touching :) Thanks.
ReplyDeletepinoys are really sociable but most importantly we love our own race... kaya nga there's so many filipino communities all over the world... because no matter how far filipinos go... they still leave their hearts in the philippines... kaya they join those communities.. to cherish where their heart is
ReplyDeleteMarami din akong mga kaibigan dito sa Thailand. Pare-parehong kuwento kaya naging click agad. Nakakasad lang na kahit anong pilit mong i please lahat para manging kaibigan sila --- may mga pinoy na iba ang ugali. Mas pipiliin nilang tingnan kung ano ang pangit sa iyo at yun ang gagawin nilang dahilan para iwasan ka. Sa bandang huli --- may mga kaibigan na handa namn dumamay at tumanggap sa kung sino at ano ka --- SILA ANG MGA TUNAY NA KAIBIGAN.
ReplyDeletei think it is in Filipinos' nature to be friendly.. agree, friendship is something we must cherish forever :)
ReplyDeleteWala talagang papantay sa pagkakaibigan ng mga Pinoy saan man sa mundo. ^_^
ReplyDeletewe will always find friends wherever we go :)
ReplyDeleteFriends will come and go -- TRUE!
ReplyDeleteBut close friends provide the best companionship IMHO
FRIENDS for keeps. Very few will we say it to our long list of friends and just a handful will reciprocate it. Just be true and you will never ran out of true friends :)
ReplyDeleteI agree...pag nasa ibang bansa ang mga pinoy kahit d magkakilala dati eh parang ang tagal ng magkakaibigan--- which is nice naman iba talaga ang pinoy
ReplyDeleteAgree ako na dapat makipagkaibigan lalo na pag nasa malayong lugar ka. Pero minsan yan mismong bagong kaibigan mo tra traydor sayo ingat lang. Nangyari yan sa ilan kakilala ko. Nakakalungkot pero yun ang nangyayari sa tutoong buhay.
ReplyDeleterecently my best friend who is living in texas had a big problem and I got a bit sad cuase we were not there to comfort her. it's always better if you have friends na kababayan mo din.
ReplyDeleteIt's true. Friends are our chosen family :-)
ReplyDeleteMahilig din akong makipagkaibigan. Noong high school ako at naging uso ang MIRC, lagi akong nakikipag-usap sa mga tao na taga-ibang bansa. Yung iba, kaibigan ko pa rin hanggang ngayon. Ngunit tama ka, iba talaga pag kababayan mo ang kaibigan mo. Kapag pareho ang kultura, maraming mga bagay kung saan kayo pwedeng maka-relate :)
ReplyDeleteIba talaga ang samahan ng mga Pinoy. Parang lahat magkamag-anak.
ReplyDelete